ι μυστήριο κρύβεται άραγε στο Τρίγωνο των Βερμούδων; Γιατί υπάρχει μόνιμα αυξημένος στατικός ηλεκτρισμός; Γιατί τα όργανα των πλοίων και των αεροσκαφών δεν υπακούν στους κυβερνήτες τους;
Ένας Έλληνας Ασυρματιστής του Εμπορικού Ναυτικού, ο κύριος Πολύκαρπος Σπέντζας, έζησε μια συγκλονιστική εμπειρία στο πλοίο “POTHITI S.W.J.C” τον Νοέμβριο του 1978 στην περιοχή του αινιγματικού Τριγώνου των Βερμούδων.
Σύμφωνα με τον κύριο Σπέντζα, στην ευρύτερη περιοχή του Τριγώνου των Βερμούδων υπάρχει μόνιμα αυξημένος στατικός ηλεκτρισμός και ταυτοχρόνως, εμφανίζεται βαρυτική διαστολή του χωροχρόνου. Όταν εμφανίζονται στην περιοχή Άγνωστης Ταυτότητας Ιπτάμενα ή Υποβρύχια Αντικείμενα, ο χρόνος αποκτάει βραδύτητα και δίνει την αίσθηση ότι κυλάει εξαιρετικά αργά, ενώ οι ναυτικοί έχουν την ψευδαίσθηση ότι κυλάει γρήγορα, βασιζόμενοι στις ενδείξεις των οργάνων, των πυξίδων και των ρολογιών, τα οποία φαίνονται να γυρίζουν γρήγορα!
Ο Ασυρματιστής του Εμπορικού Ναυτικού, ο κύριος Πολύκαρπος Σπέντζας, τον Νοέμβριο του 1978\ \
Το παράδοξο αυτό φαινόμενο οφείλεται, κατά τα λεγόμενα του κυρίου Πολύκαρπου Σπέντζα, στην κινητήρια δύναμη των Άγνωστης Ταυτότητας Ιπτάμενων, αλλά και Υποβρύχιων Αντικειμένων, που αναπτύσσεται γύρω από αυτά και είναι φθίνουσα ως προς την απόσταση (Δύναμη Plantier, από το όνομα του Γάλλου στρατιωτικού που πρώτος περιέγραψε τα χαρακτηριστικά της).
Ιδού πώς ξετυλίγεται το νήμα της μοναδικής ιστορίας του:
Ξεκινήσαμε από το Porto Matanzas, στην Κούβα, με προορισμό το Αλγέρι, έχοντας μέσο όρο ταχύτητας 11 ναυτικά μίλια. Λίγο πριν από τις 12 το μεσημέρι (τοπική ώρα), οι Αξιωματικοί της Γέφυρας του πλοίου έμοιαζαν αλαφιασμένοι. Μετρούσαν και ξαναμετρούσαν τα μίλια.
Είναι γεγονός ότι όλοι στο πλήρωμα είχαμε παρατηρήσει ότι το πλοίο έπλεε με ασυνήθιστα μεγάλη ταχύτητα, αλλά τα όργανα δε συμφωνούσαν με αυτό, καθώς έδειχναν σταθερή ταχύτητα 10-11 ναυτικών μιλίων. Μερικοί από τους συναδέλφους μου υπέθεσαν αρχικά μήπως είχα κάνει κάποιο λάθος στο χρονόμετρο, μιας και ήμουν ο Ασυρματιστής. Μα, δεν είχε γίνει κάτι τέτοιο και το πλοίο έσχιζε τα κύματα σαν δελφίνι.
Στις 12 το μεσημέρι, ο Καπετάνιος ζήτησε από τον Ανθυποπλοίαρχο να βάλει στη θέση του, στο τιμόνι, έναν ναύτη Πακιστανό, καθώς δεν ένιωθε καλά. Δεν μπορούσε να σηκώσει τα χέρια του και αισθανόταν το σώμα του πολύ βαρύ, σαν μολύβι.
Επίσης, τα σήματα MORS ακούγονταν υπερβολικά γρήγορα, ενώ οι παράκτιοι σταθμοί λαμβάνονταν σαν μαγνητόφωνο που παίζει στο γρήγορο.
Σε λίγο, κατέφτασε αναστατωμένος στη Γέφυρα του πλοίου ο Ηλεκτρολόγος από το μηχανοστάσιο, για να ελέγξει το ρολόι, διότι είχε παρατηρήσει πως όλα τα ρολόγια του καραβιού πήγαιναν μπροστά δύο ολόκληρες ώρες. Επίσης, η διαδρομή των δύο-τριών λεπτών του φάνηκε σαν να πέρασαν δύο ώρες!
Αλλά, και ο τιμονιέρης δεν μπορούσε να κρατήσει σταθερή πορεία, επειδή η πυξίδα, η οποία ήταν γυροσκοπική και θωρακισμένη από τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία, γύριζε σαν τρελή! Έτσι, αναγκάστηκε να βάλει τον αυτόματο πιλότο και καταφέραμε να κρατηθούμε σε σταθερή πορεία.
Μα, το πιο παράξενο απ’ όλα έγινε λίγο μετά τις 5 το απόγευμα. Ο μάγειρας κι εγώ παίζαμε τάβλι στο καπνιστήριο, όταν ξαφνικά είδαμε πίσω και αριστερά του πλοίου, δηλαδή στη βορειοδυτική του πλευρά, σε απόσταση λίγων μόνο μιλίων, ένα μεγάλο λευκό άγνωστης ταυτότητας ιπτάμενο αντικείμενο στον ουρανό. Κατόπιν, φάνηκαν δύο μικρότερα ιπτάμενα αντικείμενα στα δυτικά του μεγάλου και μάλιστα, το ένα από αυτά προσκολλήθηκε πάνω του. “Πειράματα των Αμερικανών…”, υπέθεσα και δεν τα ξαναείδα.
Έφυγα αμέσως και ανέβηκα στη γέφυρα να ρωτήσω γεμάτος αγωνία αν είχε δει και κάποιος άλλος αυτές τις παράδοξες συσκευές. Δεν τις είχε παρατηρήσει κανείς. Πάντως, ήμουν σίγουρος πως κάτι περίεργο συνέβαινε με τον χρόνο και πως είχαμε επηρεαστεί από την επιτάχυνση της κίνησης των Α.Τ.Ι.Α.
Κοίταξα το ρολόι μου και η ώρα είχε περάσει. Βάζω τον δέκτη στα 500 KHz, για να συμπληρώσω το ημερολόγιο και ακούστηκαν υπερβολικά γρήγορα τα MORS. Βάζω και το Time Signal στα 15 MHz RWM (Radio Moscow) και άκουσα υπερβολικά γρήγορα και τα σήματα της ώρας. Τόσο πολύ γρήγορα, που νόμισα πως φταίει ο σταθμός.
Έκανα να πιάσω άλλο σταθμό και μηχανικά κοίταξα το ρολόι, όπου διαπίστωσα πως ο ρωσικός σταθμός “χτυπούσε” κανονικά τα λεπτά. Πετάχτηκα από την καρέκλα, άνοιξα το παραθυράκι του chart room και είδα τον Καπετάνιο. Κάτι σαν να με σταμάτησε και δεν του είπα τίποτε. Έκανα να χτυπήσω τα MORS και παρατήρησα ότι τα χέρια μου δεν μπορούσαν να χειριστούν ούτε πέντε γράμματα το λεπτό, δεδομένου ότι χειριζόμουν εκατό το λεπτό, διότι έκανα περίπου δύο λεπτά για να πάω με την καρέκλα προς τον πομπό.
Αναστατωμένος, είπα στον Καπετάνιο: “Τα χέρια μας δεν πάνε, δεν μας ακούνε…” Ο Καπετάνιος απάντησε ότι κανένας δεν έπρεπε να πειράξει τον αυτόματο πιλότο. Την άλλη ημέρα, το πλήρωμα συζητούσε για τα περίεργα γεγονότα, που είχαν συμβεί στον καθένα.
Ένας ναύτης παραπονιόταν ότι μόλις άναβε το τσιγάρο του, δεν προλάβαινε να το καπνίσει, γιατί αυτό καιγόταν αμέσως. Ο Ανθυποπλοίαρχος, που έκανε βάρδια 00:00-04:00, μόλις πήγε στην καμπίνα του και έπλενε τα δόντια του, για να πέσει να κοιμηθεί, του φώναξε ο ναύτης ότι η ώρα πήγε κιόλας 23:40, άρα δεν προλάβαινε ούτε να κοιμηθεί. Όλοι μας, όμως, νιώθαμε βραδυκαρδία και υποθερμία.
Χρόνια τώρα προσπαθώ να εξηγήσω αυτό το περίεργο γεγονός. Πιστεύω ότι η βραδυκαρδία και η μείωση αντανακλαστικών του πληρώματος οφείλονταν στη βαρυτική διαστολή του χρόνου. Τα κύματα βαρύτητας (βαρυόνια), που εκπέμπονταν από τις επιταχύνσεις των Α.Τ.Ι.Α. για την απογείωσή τους και άλλες κινήσεις, δρούσαν βιοχημικά στον μεταβολισμό του ανθρώπινου οργανισμού, σύμφωνα με τις θεωρίες των Bohr – Einstein.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ”, στις 17/08/1995…
Το άρθρο, όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ”, στις 17/08/1995
Σίγουρα αν γυρίσεις το χρόνο πίσω και πας στην παιδική σου ηλικία, όλο και κάποια «μη» και «δεν πρέπει» θα θυμάσαι από εκείνα που έλεγαν οι γονείς, συνοδευόμενα με ύφος «Τι κάνεις τώρα» ή «Μη διανοηθείς». Αργότερα τα «πρέπει» και τα «μη» άρχισαν να πολλαπλασιάζονται κατά τη σχολική περίοδο κι έρχονταν να προστεθούν κι άλλα στην ήδη υπάρχουσα λίστα.
Καθώς περνούσε ο χρόνος και μεγάλωνες, η λίστα γινόταν ανεξέλεγκτη πια διότι εμπλουτιζόταν καθημερινά από κάθε περιβάλλων χώρο που είχες την τύχη να βρεθείς, εργασιακό, οικογενειακό, φιλικό. Το αποτέλεσμα όμως, όλης αυτής της εξέλιξης των κανόνων συμπεριφοράς και των τύπων που μας επιβάλλονται κατά τη διάρκεια της ζωής μας, είναι πιθανότατα πολλές φορές να ρυθμίζουμε τη συμπεριφορά μας σύμφωνα με τους τύπους των ηθικών αξιών κι όχι με την ουσία τους.
Έτσι καταλήγουμε στη σοβαροφάνεια και τον καθωσπρεπισμό, κάτι που προδίδει απουσία ηθικής ελευθερίας κι αυτονομίας, αφού υποκρινόμαστε ότι δείχνουμε σεβασμό στις ηθικές αξίες ενώ ουσιαστικά μας διακρίνει έλλειψη ειλικρίνειας, όχι μόνον απέναντι στον εαυτό μας, αλλά κι απέναντι στους άλλους.
Πώς όμως καταλήγουμε τελικά να χαρακτηρίσουμε και σαφέστατα να αποφύγουμε έναν σοβαροφανή άνθρωπο; Είναι σαν να τον βλέπουμε μπροστά μας. Έχει άποψη για τα πάντα χωρίς να εμβαθύνει και να επιχειρηματολογεί όμως για τίποτα. Κάποιοι τον βρίσκουν ενδιαφέρων στην αρχή, στην πορεία όμως όλη αυτή η στάση του φωτεινού παντογνώστη καθίσταται κουραστική.
Ουσιαστικές φιλίες δοκιμασμένες στο πέρασμα του χρόνου δεν υπάρχουν στη ζωή του ανθρώπου αυτού. Τα πάντα είναι επιφανειακά και τα πάντα εξυπηρετούν κάποιο σκοπό. Σταθερότητα, επιμονή, σθένος και «πιστεύω», θαρρώ πως του είναι άγνωστες λέξεις. Ο σοβαροφανής έχει εικόνα. Ντύνεται και συμπεριφέρεται με συγκεκριμένο τρόπο. Συνδιαλέγεται με συγκεκριμένο τρόπο. Υποκρίνεται κάτι που δεν είναι με κίνδυνο κάποια στιγμή στη ζωή του να γελοιοποιηθεί. Μια μακιγιαρισμένη επιφάνεια με ημερομηνία λήξης.
Απ’ την άλλη πλευρά όμως θα συναντήσουμε και το σοβαρό άνθρωπο, που θα τον διακρίνουμε με δυσκολία, πιθανολογώ, μέσα στο πλήθος των σοβαροφανών που μας κατακλύζει. Ο σοβαρός άνθρωπος είναι εκείνος για τον οποίο οι αξίες κι η αξιοπρέπεια του δεν διαπραγματεύονται. Είναι σταθερός στις απόψεις του και γαλουχημένος να τις στηρίζει μέχρι τελικής πτώσεως. Είναι ώριμος και πατάει γερά στα πόδια του.
Ξέρει τι θέλει και πώς να το διεκδικεί. Ξέρει να παλεύει και να μην παίρνει και κανείς χαμπάρι γιατί παλεύει στη ζωή του. Ξέρει και δε μιλά. Δε λέει πολλά. Τα λόγια τα θεωρεί περιττά. Ο σοβαρός άνθρωπος δεν κομπλάρει να τσαλακωθεί και να δείξει την ψυχή του, την αλήθεια του, τα συναισθήματά του «φόρα παρτίδα». Δεν κρύβεται πίσω από μάσκες ανασφαλειών κι ηττοπάθειας. Έχει το υπόβαθρο να υπερασπιστεί κάθε κουβέντα του μία προς μία.
Δυστυχώς την εποχή που διανύουμε και στην κοινωνία που ζούμε, τη γεμάτη υποκρισία και δηθενιά, συντηρούμε κι επικροτούμε πολλές φορές άθελά μας τη σοβαροφάνεια διότι αδυνατούμε να τη διακρίνουμε απ’ τη σοβαρότητα. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι σοβαροφάνεια είναι απώλεια του εαυτού μας, είναι υποκρισία κι αδυναμία να υποστηρίξουμε τις όποιες πεποιθήσεις μας.
Γι’ αυτό θέλει προσοχή για να μην πέφτουμε στην παγίδα του «φαίνεσθαι» και να κοιτάμε καλύτερα το «είναι». Οι σοβαροφανείς άνθρωποι στη ζωή μας είναι επικίνδυνοι και τοξικοί και μπορεί να μας πλανέψουν εύκολα μέσα στην υποκρισία και τον υποτιθέμενο καθωσπρεπισμό τους. Δεν έχουν όμως να μας προσφέρουν τίποτα. Κι είναι παντού!
Οι σοβαροί άνθρωποι είναι εκείνοι οι αυθεντικοί που θα τους χαρακτήριζε κάποιος τρελούς για την παιδική αθωότητα που τους διακρίνει. Είναι εκείνοι που τους διακρίνεις για την παιδεία τους και το σεβασμό που δείχνουν σε κάθε συνάνθρωπό τους ανεξαιρέτως. Είναι εκείνοι που θα μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο μας και να τον κάνουν καλύτερο. Κι είναι λίγοι!
Το 2015 κατασκευαστηκε ενας ιος απο τον sars των ποντικων και απο πρωτεινη νυχτεριδας
απο την αμερικη και την κινα μαζι με χρηματοδοτηση αμερικης
περιπου την ιδια περιοδο μια κινεζα επιστημονας που ειχε ανακαυψει το εμβολιο του εμπολα,
εκδιωχθηκε απο τον εργαστηριο βιολογιας διαβαθμισης 4 στον καναδα οπου της ειχαν προσφερει χωρο δουλειας,
ολοι αυτοι πηγανε πισω στο γουχαν, πιθανοτατα κουβαλωντας μαζι τους σχεδια για τους ιους η τους ιδιους τους ιους
επειτα οι αμερικανοι κανανε πισω , ειπανε εμεις δε ασχολουμστε με αυτα ειναι επικυνδινα
την ιδια χρονια φτιαχτηκε και το ιδρυμα 2020 που προωθει παγκοσμιες ψηφιακες ταυτοτητες,
σε ολα αυτα ηταν μπλεγμενος και bill gates και στην κατασκευη του ιου και στο ιδρυμα 2020
επισης αργοτερα το 2019 ο gates ετρεξε το event 201 οπου ηταν μια προσομοιωση πανδημιας,
και αμεσως μετα περαστηκανε σε ολο τον κοσμο νομοι σχετικοι με τον περιορισμο των ελευθεριων σε περιπτωση κρισης
και τον υποχρεωτικο εμβολιασμο, λιγους μηνες μετα ξεσπασε στην γουχαν επιδημια covid-19...
βλεπετε καποιο συσχετισμο?
μεσα σε αυτη την περιοδο επισης συλαμβανεται και εκπονειται η εγκατασταση του 5G,
αυτη τη στιγμη που ειμαστε μεσα κλεισμενοι γινονται εγκαταστασεις παντου σε ολο τον κοσμο!
αν κοιταξει κανεις προσεκτικα τους χαρτες θα δει πως συμπιπτουν τα κρουσματα με το deployment του 5G!
Δειτε μονοι σας!
Δειτε επισης το 2020 και πως η microsoft και η Gavi εμπλεκονται, h gavi φτιαχνει τα εμβολια
και ταυτοχρονα εμπλεκεται και στο 2020 μαζι με τον gates που χρηματοδοτουσε κατασκευη ιου και
την προσομοιωση της πανδημιας!
στο 2020 συμετοχος ειναι το ιδρυμα.... rockefeller.
στο 2020 συμετεχει η dakota grener που εχει ασχοληθει με ιους με εμβολια και με τον HIV!
σκεφτειτε τωρα.. τι ειναι ποιο πιθανο?
Α)ατυχημα με ιο που περασε απο 2 η 3 ζωα και μεταλαχθηκε
β)ο ιος κατασκευαστηκε και τον αφησανε επιτηδες η απο ατυχημα οι κινεζοι μεσα στη χωρα τους
γ)αμερικανοι πρακτορες που ξερανε το project, αμολησανε τον ιο μεσα στη κινα
αν ειπατε το (γ) μπραβο κι εγω αυτο λεω! για να ενοχοποιησουν την κινα
θελανε να δημιουργησουν κριση που ομως δε θα περνανε ευθυνη, να πεθανει κοσμος αλλα οχι πολλοι και να φαινεται πως το κανανε οι κινεζοι! ωστε να τακτοποιηθει το χρεος της αμερικης στην κινα, να τιμωρηθει η κινα, ενω ταυτοχρονα θα επιτευχθει υποβιβασμος των ελευθεριων, θα κοπει χρημα απο την fed για να πληρωθουν τα χρεη, και θα υλοποιηθει το 2020id με συνδυασμο απροσκοπτης εγκαταστασης 5g + blockchain + ειδικο μαρκαρισμα τατου με τους υποχρεωικους πλεον εμβολιασμους!
Το 5g εχει την ικανοτητα επισης να αδυνατιζει το ανοσοποιητικο σε μεγαλες εντασεις και να προκαλει ασθενειες η να επιδυνωνει , αν το κρατανε χαμηλα δεν επηρεαζει αλλα αν το ανεβαζουν πανω απο 25% της ισχυος τοτε κανει ζημια
Το χρειαζονται επισης για να ελεγξουν τα τσιπακια γιατι τα παλια δικτυα ειναι αργα δεν αντεχουν το φορτο.
αν συγκρινετε τους χαρτες θα δειτε πως υπαρχει εξαρση κρουσματων οπου υπαρχει 5g σχεδον απολυτα ταιριαζουν οι χαρτες!
δειτε διαβαστε και βγαλτε συμπερασμα
ΕΦΤΑΣΕ APO NYKTO, ΦΡΕΣΚΟ ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΟ ΚΑΙ ΜΗΝ ΕΙΣΤΕ ΤΣΙΦΟΥΤΗΔΕΣ ΚΑΝΤΕ SHARE, ΜΗ ΠΑΡΑΠΟΝΙΕΣΤΕ ΜΕΤΑ ΓΙΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΧΩΡΙΣ ΣΩΣΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ, ΑΝ ΔΕ ΤΑ ΠΡΟΩΘΕΙΤΕ, ΚΑΙ ΠΡΟΩΘΕΙΤΕ ΜΟΝΟ ΟΣΑ ΠΡΟΩΘΟΥΝ ΤΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ! ΚΑΝΤΕ SHAREEEEE!!!
ClassicBitcoin is a New Innovative Cryptographic Currency Forked form the Bitcoin Blockchain, An innovative payment network, verified by network nodes and recorded in a blockchain.
ClassicBitcoin is high-capacity, secure p2p payment network, CBTC payment gateway can be used to effectively monetize various services including user networks, internet applications, games, websites…
ClassicBitcoin creates an opportunity to develop blockchain services without high cost.
ClassicBitcoin will power the first Decentralized Digital MarketPlace
Create an Account at https://graviex.net/ Visit the voting page at: https://graviex.net/listing_registers deposited Gio Coins into ClassicBitcoin Graviex’s voting address: Graviex will list CBTC after we have 3,000,000 GIO Votes ClassicBitcoin Voting address to send GIOcoins to: 2Mcwwb1dcSugeytUAH4hxCaTR2R8Menivhd
there a bounty of 100 CBTC per 1 GIO votes i.e: if you Send 100,000 GIO coins, you receive 10,000,000 CBTC coins.
Η χρονολόγηση άνθρακα δείχνει ότι ένα αρχαίο ινδικό χειρόγραφο έχει την παλιότερη καταγεγραμμένη προέλευση του μηδενικού συμβόλου.
Το μηδέν μόλις μεγάλωσε κατά τουλάχιστον 500 χρόνια.
Το μηδέν μόλις «χρεώθηκε» 500 χρόνια παρουσίας βάσει μιας νέας μελέτης που πραγματοποίησαν επιστήμονες πάνω στο ινδικό χειρόγραφο «Bakhshali», ένα μαθηματικό έγγραφο γραμμένο σε φλοιό σημύδας, που βρισκόταν στην Οξφόρδη.
Από τη μελέτη που βασίστηκε στη χρονολόγηση άνθρακα διαπιστώθηκε ότι το απαραίτητο στα Μαθηματικά αυτό ψηφίο χρονολογείται ήδη από τον 3ο ή 4ο αιώνα - περίπου πέντε αιώνες νωρίτερα από ό, τι πίστευαν μέχρι τώρα οι μελετητές.
Το χειρόγραφο βρέθηκε από έναν αγρότη σε ένα χωριό που ονομάζεται Bakhshali (κοντά στο Mardan στο σημερινό Πακιστάν), το 1881, πριν αποκτηθεί από τον Ινδολόγο Rudolf Hoernle, ο οποίος τον παρουσίασε στις βιβλιοθήκες «Bodleian» το 1902.
Διαβάζοντας από δεξιά προς τα αριστερά, το μηδέν είναι είναι ο έκτος χαρακτήρας (η μικρή κουκίδα) στο κάτω δεξιό μέρος του χειρογράφου (στο κόκκινο τετράγωνο).
Σύμφωνα με έκθεση των «Bodleian Libraries» (είναι η βασική βιβλιοθήκη για έρευνα στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, μια από τις παλαιότερες στην Ευρώπη και δεύτερη σε μέγεθος στο Ηνωμένο Βασίλειο), τα ευρήματα, που είναι ιδιαίτερα σημαντικά για τη μελέτη της πρώιμης ιστορίας των μαθηματικών, σημαίνουν ότι το χειρόγραφο αποτελεί την παλαιότερη μέχρι τώρα απεικόνιση του δημοφιλούς μαθηματικού συμβόλου και προηγείται χρονικά μιας επιγραφής του 9ου αιώνα στον τοίχο ενός ναού στην πόλη Gwalior, στο Madhya Pradesh (κράτος στην κεντρική Ινδία), που ως σήμερα θεωρείτο ως το αρχαιότερο καταγεγραμμένο παράδειγμα του μηδενός.
Σύμφωνα με τις «Bodleian Libraries», η χρονολόγησή του χειρογράφου ήταν δύσκολη στο παρελθόν, όχι μόνο λόγω του υλικού από το οποίο είναι φτιαγμένο, αλλά και λόγω του γεγονότος πως αυτό το υλικό προέρχεται από τρεις διαφορετικές χρονικές περιόδους.
Στην έκθεση των «Bodleian Libraries», αναφέρεται ακόμη πως το σύμβολο μηδέν που χρησιμοποιούμε σήμερα εξελίχθηκε από μια κουκίδα που χρησιμοποιήθηκε στην αρχαία Ινδία και η οποία εμφανίζεται σε ολόκληρο το χειρόγραφο του «Bakhshali».
Άποψη του κεντρικού κτιρίου της βιβλιοθήκης «Bodleian» του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Οι βιβλιοθήκες «Bodleian» είναι μια συλλογή περίπου 40 βιβλιοθηκών που εξυπηρετούν το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης στην Αγγλία , συμπεριλαμβανομένης της πιο γνωστής βιβλιοθήκης της «Bodleian», καθώς και πολλών άλλων (αλλά όχι όλων) κεντρικών βιβλιοθηκών. Μαζί, οι βιβλιοθήκες διαθέτουν 11 εκατομμύρια έντυπα, καθώς και πολλά άλλα αντικείμενα.
Η κουκκίδα αρχικά χρησιμοποιήθηκε ως «σύμβολο κράτησης θέσης» για να υποδεικνύει τάξεις μεγέθους σε ένα σύστημα αριθμών.
Κι ενώ η χρήση του μηδενός ως συμβόλου κράτησης θέσης παρατηρήθηκε σε αρκετές διαφορετικές αρχαίες κουλτούρες, όπως των αρχαίων Μάγια και των Βαβυλωνίων, το σύμβολο στο χειρόγραφο του «Bakhshali» είναι ιδιαίτερα σημαντικό για δύο λόγους:
Πρώτον, αυτή η κουκίδα εξελίχθηκε να έχει ένα κοίλο κέντρο και έγινε το σύμβολο που χρησιμοποιούμε ως μηδέν σήμερα.
Δεύτερον, μόνο στην Ινδία αυτή η κουκίδα εξελίχθηκε σε έναν αριθμό, δημιουργώντας έτσι την έννοια “μηδέν” που καταλαβαίνουμε σήμερα.
Αυτό συνέβη το 628 μ.Χ., λίγους αιώνες μετά το χειρόγραφο του «Bakhshali», όταν ο Ινδός αστρονόμος και μαθηματικός Brahmagupta έγραψε ένα κείμενο που ονομάζεται Brahmasphutasiddhanta, το οποίο είναι το πρώτο έγγραφο που συζητά το μηδέν ως αριθμό.
Σύμφωνα με τον Marcus du Sautoy, καθηγητή Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, η δημιουργία της έννοιας του μηδενός ως αριθμού, η οποία εξελίχθηκε από το σύμβολο dot point (κουκίδα) που βρέθηκε στο το χειρόγραφο του «Bakhshali», αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις στην ιστορία των Μαθηματικών.
Σύμφωνα με την ιστοσελίδα «G-PHYSICS»… η προφανής έννοια του μηδενός στα μαθηματικά είναι θεμελιώδης και το σύμβολο 0 είναι σήμερα το ίδιο οικείο όσο και τα αλλά εννέα αριθμητικά σύμβολα.
Χρειάστηκαν ωστόσο πολλοί αιώνες για να μπορέσει το 0 να λειτουργήσει κατά έναν σαφή μαθηματικό τρόπο.
Παράδειγμα πρώιμου ελληνικού συμβόλου για το μηδέν (κάτω δεξιά γωνία) από πάπυρο του 2ου αιώνα.Στην ελληνική γλώσσα, η λέξη «μηδέν» προήλθε από τη φράση «μηδέ ἕν», δηλαδή ούτε ένα.Ευρήματα δείχνουν ότι οι αρχαίοι Έλληνες φαίνεται να ήταν αβέβαιοι για το αν η υπόσταση του μηδενός είναι αριθμός. Για το συγκεκριμένο θέμα αναρωτιούνταν: «Πώς μπορεί το τίποτε να είναι κάτι;», οδηγώντας σε φιλοσοφικές και θρησκευτικές διαφωνίες πάνω στη φύση και την ύπαρξη του μηδενός και του κενού, μέχρι το Μεσαίωνα. Τα παράδοξα του Ζήνωνα του Ελεάτη εξαρτώνταν σε μεγάλο βαθμό στην αβεβαιότητα της ερμηνείας του μηδέν.
Οι Βαβυλώνιοι, οι Αιγύπτιοι, οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι εργάστηκαν χωρίς να χρησιμοποιούν κάποιο συγκεκριμένο σύμβολο για το μηδέν.
Για παράδειγμα οι Βαβυλώνιοι χρησιμοποιούσαν ένα κενό διάστημα για κάθε ψηφίο μηδέν, π.χ. το 304 έγραφαν 3 4 ή αργότερα χρησιμοποιούσαν σφήνες και άγκιστρα για να αποδώσουν την έννοια του μηδενός.
Ενώ οι μαθηματικοί άρχισαν αν σκέφτονται την έννοια του μηδενός κατά το 3.000 π.Χ. (και να την απορρίπτουν), δεν ήταν πριν το 200-300 π.Χ. που οι Βαβυλώνιοι χρησιμοποίησαν ένα σύμβολο που εξελίχτηκε σε αυτό που ξέρουμε σήμερα σαν «μηδέν». Οι Βαβυλώνιοι άλλαξαν τη μορφή του συμβόλου αρκετές φορές, από δύο παράλληλες γραμμές μέχρι με διάφορα σχέδια της ανωτέρω εικόνας.
Φυσικά τα παραπάνω σύμβολα ποτέ δεν αποτέλεσαν αριθμητικό στοιχειό διότι ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκαν μόνα τους, παρά μόνο συμπληρωματικά.
Η σημερινή μορφή του μηδενός ξεκίνησε από την Ινδία.
Κατά τον 7ο μ.Χ αιώνα, οι Ινδοί μαθηματικοί συνήθιζαν να χρησιμοποιούν μια λέξη για να συμβολίσουν την απουσία αριθμού.
Η λέξη αυτή συμβολιζόταν με μια τελεία, από την οποία προέκυψε το σημερινό σύμβολο για το μηδέν.
Παρόλο που η πρώτη αδιαμφισβήτητη χρήση αυτού του συμβόλου βρίσκεται σε μια επιγραφή σε πέτρινη πινακίδα από το 876 μ.Χ.
Ο Ινδός Βραχμαγκούπτα είχε προσπαθήσει διακόσια χρόνια νωρίτερα να ορίσει τις πράξεις με το μηδέν.
Η πρόσθεση και η αφαίρεση ήταν τα εύκολα, ενώ ο πολλαπλασιασμός οποιουδήποτε αριθμού με το μηδέν έδινε ολοφάνερα αποτέλεσμα μηδέν.
Η διαίρεση, όπως πάντα, αποδείχτηκε προβληματική, στην αρχή τουλάχιστον.
Ο πρωτοπόρος Βραχμαγκούπτα ισχυρίστηκε λανθασμένα ότι η διαίρεση μηδέν δια μηδέν κάνει μηδέν, ενώ άφησε κλάσματα όπως το 0/2 ή το 3/0 σε αυτή τη μορφή, χωρίς να μπορεί να προσδιορίσει το αποτέλεσμα, παρόλο που υπαινίχθηκε ότι το πρώτο από τα δυο κλάσματα θα μπορούσε να κάνει και μηδέν.
Μια σύγχρονη ένδειξη της καθοριστικής σημασίας του μηδενός είναι μαθηματικά του απειροστού και του απείρου που αναδέχθηκαν με το έργο του Γερμανού μαθηματικού Georg Cantor.
Οι κύριος όγκος των παραπάνω πληροφοριών από την ιστοσελίδα «G-PHYSICS» αντλήθηκε από: «Το βιβλίο των επιστημών», του Peter Tallack.
Βραχμαγκούπτα
Ο Βραχμαγκούπτα, ( 598 –668 μ.Χ.) ήταν Ινδός μαθηματικός και αστρονόμος ο οποίος έγραψε δύο σημαντικά έργα των Μαθηματικών και της Αστρονομίας.
Το πρώτο ήταν η Βραχμασφουτασιντάντα (Brāhmasphuṭasiddhānta, εκτεταμένη μελέτη του Βράχμα) μια θεωρητική μελέτη του 628 η οποία περιέχει τους πρώτους κανόνες για υπολογισμούς με το μηδέν, ενώ ο Αραμπιάτα μερικές δεκαετίες νωρίτερα επίσης στην Ινδία είχε περιγράψει την έννοια του μηδέν.
Το δεύτερο κείμενο του είναι η Καντακαντιάκα (Khaṇḍakhādyaka) το 665, ένα πιο πρακτικό κείμενο σχετικά με μαθηματικούς υπολογισμούς.
Θεωρείται πως ο Βραχμαγκούπτα καταγόταν από το Μπινμάλ της επαρχίας Ρατζαστάν στην Ινδία.
Ο Βραχμαγκούπτα ήταν ο πρώτος που διατύπωσε σαφείς κανόνες για υπολογισμούς με χρήση του μηδενός.
Τα κείμενα του ήταν γραμμένα σε ελλειπτικό στίχο, όπως ήταν και η καθιερωμένη συνήθεια στα Ινδικά μαθηματικά, με συνέπεια να αναδύεται και μια ποιητική χροιά κατά την ανάγνωσή τους.
Καθώς δεν έχουν διατυπωθεί μαθηματικές αποδείξεις για τα ευρήματα του, δεν είναι γνωστό πως ο Βραχμαγκούπτα έφτασε σε αυτά.
Πιθανολογείτε ότι γράφτηκε σε στίχο για ευκολότερη απομνημόνευση και ότι ίσως ο Βραχμαγκούπτα έδινε τις αποδείξεις στους μαθητές του, αν και είναι εξίσου πιθανό να γινόταν αποδεκτό κάποιο θεώρημα και τύπος, μετά την επαλήθευσή τους από πλήθος παραδειγμάτων.
Ζωή και έργο
Στους στίχους 7 και 8 του κεφαλαίου 24/ΣʹΔʹ της Βραχμασφουτασιντάντα, αναφέρεται πως ο Βραχμαγκούπτα σύνθεσε το κείμενο αυτό στην ηλικία των τριάντα ετών στην πόλη Σάκα κατά το ινδικό έτος 550 (628 μ.Χ.) κατά την βασιλεία του Βιαγραμούκα, και από εκεί εξάγεται ως έτος γέννησης του το 598.
Οι σχολιαστές του έργου του τον αναφέρουν ως τον μεγάλο σοφό του Μπινμάλ, μια πόλη στην πολιτεία του Ρατζαστάν της βορειοδυτικής Ινδίας.
Κατά τους αρχαίους χρόνους το Μπινμάλ ήταν η έδρα των Γκουρτζάρ, ο πατέρας του ανήκε στους Τζισνουγκούπτα, και έζησε την περισσότερη ζωή του στο Μπινμάλ κατά την βασιλεία του Βιαγραμούκα.
Ως συνέπεια, ο Βραχμαγκούπτα συχνά αναφέρεται ως ο Μπιλαμαλατσάρια, δηλαδή ο δάσκαλος από το Μπινμάλ (Μπιλάλα κατά τους αρχαίους χρόνους).
Ήταν ο επικεφαλής του αστεροσκοπείου στην Ουτζαΐν, και κατά την θητεία του αυτή έγραψε τις δύο πραγματείες του, την Βραχμασφουτασιντάντα και την Καντακαντιάκα, που καλύπτουν και οι δύο μαθηματικά και αστρονομία.
Η Βραχμασφουτασιντάντα είναι το πιο διάσημο έργο του και επηρέασε σημαντικά τους άραβες αστρονόμους και μαθηματικούς.
Αριαμπάτα
Ο Αριαμπάτα, (12 Δεκεμβρίου 476 – 18 Δεκεμβρίου 550 μ.Χ.) ήταν ο πρώτος μίας σειράς μεγάλων μαθηματικών-αστρονόμων της κλασικής εποχής των ινδικών μαθηματικών και της ινδικής αστρονομίας.
Το έργο του περιλαμβάνει και κεφάλαια με καθαρά μαθηματικό περιεχόμενο.
Γεννήθηκε το 476 μ.Χ., σύμφωνα με την πληροφορία που μας δίνει ο ίδιος, ότι ήταν 23 ετών κατά το έτος 3.600 της περιόδου Kaliyuga, που αντιστοιχεί στη χρονολογία 499 μ.Χ..
Έζησε στην πόλη Kusumapura (τη σημερινή Patua), την πρωτεύουσα της αρχαιότερης ινδικής μοναρχίας.
Το Αριαμπατίγια (Aryabhatiya), που είναι το όνομα του έργου του, είναι το πρώτο αξιόλογο έργο μαθηματικών.
Πιστεύεται ότι είναι το παλαιότερο σωζόμενο έργο εκείνης της περιόδου και περιέχει το σύνολο της έως τότε αστρονομικής και μαθηματικής γνώσης της ινδικής υποηπείρου.
